Gedrag trainen met gevoel én verstand, waarom het ertoe doet
Een paard is geen machine. Geen fiets waar je opstapt en trapt tot je er bent. Het is een levend wezen, met een geheugen, een karakter, gevoelens, reflexen, en een eigen logica die niet altijd de onze is. Daarom is het trainen van gedrag niet zomaar “even oefenen” of “hem even duidelijk maken wie de baas is”, maar een samenspel van communicatie, verbinding, duidelijkheid én weten wat je doet.
Neem nou een Spaans paard. Zo eentje dat opgroeit op ruig terrein, in een andere kudde, andere geur, andere mens- en leerervaring. Dan komt hij ineens op Nederlandse bodem. Alles is anders: de ondergrond, de stal, het geluid, de manier waarop mensen met hem omgaan. Is dat een trauma? Niet per se. Het is vaak onbekendheid. Maar het kan wél een trauma worden… als we over en over en over again iets van hem vragen wat hij niet begrijpt. Dan ontstaat frustratie. Bij hem. En bij jou. En dan kom je in een spiraal die niemand wil.
Daarom werken wij met de ISES-principes (International Society for Equitation Science ISES website). Die brengen denken, voelen en doen op één lijn. Methodisch, praktisch, helder. Geen zweverig gedoe, maar ook geen kille druk. Duidelijkheid én compassie. Je leert hoe gedrag ontstaat, hoe je het kunt beïnvloeden op een ethische manier, en hoe je scherp kunt blijven waarnemen, zonder het paard te overladen met jouw eigen twijfels of onduidelijkheid vanuit wetenschap en bewezen communicatie met paarden.
Want het vraagt meer dan “lief zijn” of “streng zijn”.
Het vraagt dat je congruent bent. Dat je weet waar je naartoe wil –>van A naar B–>en dat je dat ook uitstraalt. Als ik op wedstrijd ga, denk ik de dag ervoor al: wat neem ik mee? hoe lopen we straks de wagen in? Want ik weet: het ene paard vindt een flapper in de wagen eng (dat heeft letterlijk met de stand van zijn ogen te maken). De ander schrikt van de geur van vreemd terrein. Of hij heeft net dat ene haakje op zijn kies dat zijn concentratie verstoort. Of zijn versenen zijn iets te kort afgesneden en het afrollen doet pijn. Of hij mist gewoon jouw bevestiging en weet even niet meer of hij het goed doet.
Het vergt scherp kijken. Medisch uitsluiten. En vooral: jezelf op orde hebben. Want zodra jij als mens gaat twijfelen, ruis op de lijn brengt of dingen vraagt die voor het paard geen betekenis hebben… dán gaat het mis. Dan wordt gedrag “lastig”, terwijl het vaak gewoon communicatie is.
En daar willen wij iets mee doen.
Wij staan te popelen om de opleiding tot Gedragstrainer Paard verder vorm te geven. Omdat het tijd is dat meer mensen leren wat écht eerlijk trainen is. Vanuit wetenschap én wijsheid. Vanuit liefde én leiderschap. Vanuit respect voor het paard en ook voor jezelf 💛