Doen we het juiste voor onze paarden? Een vraag die we toch wel met enige regelmaat voorbij horen komen. Speciaal tijdens grotere evenementen. Doorgewinterde paardenmensen maar ook niet paardenkenners hebben hier ook een mening over. We zijn daarin niet allemaal hetzelfde maar juist uniek. We kunnen daarin van elkaar leren. Er zijn mensen die scherp kunnen observeren, er zijn mensen die veel ervaring hebben en er zijn mensen die vanuit weinig ervaring juiste vragen kunnen stellen over welzijn van paarden waardoor een kenner tot nadenken wordt gezet.
Dan hebben we ook nog te maken met vele veranderingen op het gebied van onze maatschappij, waarbij technologie, een dichter bevolktere samenleving (sinds vorige week 18 miljoen inwoners) en allerlei andere veranderingen ook invloed uitoefenen op het denken over paarden. Of het nu via sociale media is of in de ontwikkeling van mens en paard, er zijn dingen die veranderen. Wat niet verandert is de liefde voor paarden, je zou kunnen stellen dat deze actueler is dan ooit. De waarde van het paard is groot in onze samenleving. Een groot goed welke nooit uitgewist zou mogen worden.
Stel je even voor, het is 2060 en je komt Nederland binnen en er is geen dier te bekennen. In een restaurant is personeel verdwenen en in de winkel praat je tegen een computer, in plaats van de auto stap je in een transportcapsule. In je hoofd is een soort chip ingezet waaruit je informatie treft welke voor jou belangrijk is. Mooi allemaal (lijkt mij niets), maar waar is de beleving? Waar is het leven en de kleur van het leven? Door jarenlange interactie met elkaar via computers, door het ontbreken van de sensitieve interactieve dialoog, ontbreekt toch ieder spoor van ‘leven’…
We zijn toch geen machines en willen als mens toch ook die kant niet op? De beleving die paarden ‘lees dieren’ maar in het bijzonder de paarden, ons geven dat is toch iets ongelofelijk waardevols? We hoeven toch niet uit angst onze spontaniteit met deze viervoeters te wissen? Angst om onszelf of deze dieren pijn te doen? Hetgeen evenals andere zaken, bijvoorbeeld het opvoeden van een kind, dat is toch niet zonder risico’s. We kunnen toch werken aan een positief klimaat in de sector met elkaar en voor de paarden, zodat we deze pareltjes op aarde kunnen behouden? Want zeg nou toch zelf, zo’n klein kind op een lieve witte whelspony, die jongen met een beperking op een huifbed, een volwassen man of vrouw galopperend over de heide of een prachtige dame als Britt Dekker op het NK, er is toch niets mooiers om mens en dier als ‘één’ samen te zien? Laten we ons best doen samen vorm te geven aan deze prachtige sector en mensen vanaf jonge leeftijd aan te sporen goed gezond en bewust om te gaan met deze prachtige dieren. Op, naast of om het paard op een verantwoorde wijze. Die verantwoorde wijze is een aanpak die we steeds moeten blijven vormen. Steeds meer waarin het duidelijk is dat het welzijn van het paard en van de mens voorop staat.
Een risico kan zijn dat we een letsel oplopen via het paard, maar ook zou het kunnen zijn dat een paard ‘welzijn technisch’ zaken mist van zijn baasje, allemaal risico’s waarmee we te maken zullen blijven hebben zolang dier en mens met elkaar verweven zijn. Zolang we ons kunnen herinneren leven we op verschillende manieren samen met dieren, waaronder onze edele paarden. Als het niet had samengegaan, dan had het ook niet zo lang voortbestaan, paarden zijn nu eenmaal graag bij mensen! We weten steeds meer over hun behoeften, zo ook de behoefte om te bewegen, paarden zijn sterk doch sensitief en werken graag samen met mensen, grazen graag op de weide en spelen ook graag met soortgenoten. Ze kunnen zelfs hulp vragen aan de mens blijkt uit recent onderzoek!
Paarden lopen een zestig kilometer per dag in de natuur dus wij weten dat bewegen een primaire behoefte is van het paard. Het hoe en wat over wat juist is om een paard te laten bewegen daarin verschillen meningen. Longeren kan goed zijn, met of zonder lange lijnen, maar kan ook weer minder zijn op een kleine volte. Rijden kan goed zijn met barebackpad maar ook weer niet, er valt zoveel voor te zeggen wat wel en niet goed is. Daarbij is er ook geen sport zo gedifferentieerd als die van de paardensport. Op veel verschillende vlakken kunnen we het paard laten bewegen en met hem werken. Het zou daarin waardevol zijn als methodes worden ondersteund door mensen uit de sector zelf en men richt op datgene wat voor hem/haar en het paard passend is. Zodat we samen een goed fundament en draagvlak creëren en kunnen gaan samenwerken en behoud en doorgroeimogelijkheden van de sector echt goed kunnen gaan ondersteunen. Zodat het wezen paard ten alle tijden kan blijven leven in hoef en hand met de mens. Want er is niets mooiers dan de interactie tussen mens en paard.
Auteur: Rosa Korteland-van Veen