Interview met cursist Marjo Nieboer

Lees hier het geweldige imponerende en vooral ‘echte’ verhaal van een van onze cursisten, dappere Marjo!

Mijn naam is Marjo, ik ben inmiddels 42 jaar oud en alleenstaande moeder van 2 kinderen van 11 en 8.

Mijn leven tussen mijn 15e en mijn 30e heeft vele downs gekend en meer dan eens heb ik de dood in de ogen gekeken. Dit door bovenmatig drugsgebruik en het gevaarlijke wereldje wat daarbij komt kijken. In die tijd ben ik gediagnosticeerd met pdd-nos. Dit paste als een te krappe kriebeltrui die na verloop van tijd went, door het vaak te wassen en uit te rekken. Pas 4 jaar geleden is deze diagnose opnieuw bekeken nadat ik hulp zocht omdat alles in mijn leven mis bleef gaan en ik daar voor mijn kinderen ZO enorm klaar mee was. Al die jaren bleek een onderdrukt trauma het grootste probleem te zijn geweest en door het leventje waarin ik mijn gevoel wilde verdoven waren daar meerdere trauma’s bijgekomen. Omdat ik zoveel vermeed door in een voortdurende herbeleving te verkeren had ik zelf niet eens door dat ik al ruim twintig jaar met PTSS rondliep. Toen ik dat doorkreeg wilde ik daar geen dag langer mee lopen dan nodig was. In tegenstelling tot pdd-nos, is ptss iets waarvan je kunt herstellen, men meent weleens anders, maar uit eigen ervaring weet ik; ‘je kunt herstellen’ . Hier ben ik dan ook met gestrekt been ingegaan. Na een intensieve narratieve exposure therapie en aansluitend een opname in een gerenommeerde ptss-kliniek werd ik ptss-vrij verklaard en belangrijker: ik voelde me geestelijk gezond!

Zo kon ik weer terug de maatschappij in, na 20 jaar thuiszitten, en besloot ik mijn oude liefde terug te vinden: het omgaan met paarden.

marjo

Het loslaten van mijn angsten en onzekerheid was een fantastisch proces, mogelijk gemaakt door ’t Olde Manegepeerd in Dalmsholte, een stichting die uitgewerkte manegepaarden een fijne oude dag gunt. Als ik onze kudde van toen nog 40 paarden moest doorkruisen stond het zweet me op de rug en kon ik wel huilen; ‘wat nou als…. en stel nou dat…. en ze zijn zo groot als je er tussen staat, en reageren zo snel op alles!’ Met mijn angst en stress was ik een stoorzender in de kudde en de ene helft wilde kijken. Ik vermoed; wat ik voor afwijkende energie was, terwijl de andere helft mij met mijn ongepaste stress uit de groep leek te willen verjagen. Door mijzelf serieus te nemen en letterlijk een stapje terug te doen werd ik langzaam beter.  In plaats van mezelf op te leggen tussen de groep door te lopen bleef ik achter het hek de groep observeren. Zo werd ik me bewust van de dynamiek van onze kudde, wie leidt en wie volgt, maar ook; welk paard lijkt qua gedrag op mij, en wie staat daar dan tegenover of naast, en hoe kan ik dit vertalen in mijn mensenleven.

Toen ik overzicht had ben ik mezelf gaan trainen, stap voor stap en paard voor paard. Ik begon met het sulligste, oudste besje te wandelen en haar in en uit haar stal te begeleiden. Dit totdat ik zoveel had geoefend dat ik ook op durf te staan tussen de grootste, sterkste paarden van onze kudde. Met dit proces groeide ook mijn zelfvertrouwen mee en dit had zijn positieve effect op mijn privéleven. Dit allemaal met dank aan de plek waar ik in de toekomst zelf wil gaan coachen; t Olde Manegepeerd in Dalmsholte. Deze plek onderscheidt zich nu al door de enige plek in Nederland te zijn die uitsluitend opvang biedt aan uitgewerkte manegepaarden en ik wil met mijn toekomstige coachingsmethodiek gaan onderscheiden. Door coachees de gelegenheid te bieden aan het hek te coachen. Zeer geschikt voor mensen die ook angstig en onzeker zijn of lijden aan ptss of angst gerelateerde klachten. Onze paarden hebben hun even lang van alles gemoeten en bij ons mogen zij gewoon paard zijn, net als ieder mens gewoon zichzelf zou moeten mogen zijn.

Met de opleiding tot paardencoach van Open2Contact wil ik het inzicht in mezelf verdiepen, maar ook andere mensen deze fantastische reis laten beleven. In drie jaar tijd ben ook ik al gegroeid van klein, gebogen wrak naar een sterke zelfverzekerde vrouw! Echt, als ik dat kan kan iedereen dat!

Ik denk dat mijn kracht als toekomstig paardencoach in mijn eigen ervaringen ligt. De paarden hebben mij gecoacht vanuit het dal waarin ik zat naar de plek waar ik nu ben. Van klacht naar kracht!

Foto: Enzio Ardesch

Delen is lief!