Coaching met paarden. We doen als paardencoaches toch echt wel iets heel bijzonders. Een veilige warme sfeer creëren met paarden om mensen de ruimte te geven tot persoonlijke ontwikkeling. Metaforische reflecties maken, complexe reflecties en soms simpele en kortere reflecties weten terug te geven aan de coachees, dat alles dankzij dit edele dier. Het is een manier van werken welke ongelofelijk puur en echt overkomt bij mensen. Treffend en inzichtrijk. Mensen komen echt ‘open’ te staan en verbinden zich gemakkelijker met zichzelf van binnenuit en hun omgeving. Een helend en therapeutisch effect ervaren velen.
Maar hoe zit het met het paard tijdens deze sessies? Wat voelt het dier en wat blijft achter. Blijft er überhaupt veel achter, of is een paard toch wel heel veel sterker in het omgaan met emoties van mensen, dan wij zelf? Mag een dier ook een bepaalde mate van opwinding en stress voelen? Wakkert dit zijn of haar natuurlijke staat van zijn aan?
In een veilige en gesettelde kudde leven paarden in feite heel rustig. Zij grazen rustig met elkaar en trekken van voedingsplaats naar voedingsplaats. Toch komt er ook stress voor in een natuurlijke omgeving. Bijvoorbeeld als een roofdier nadert en het prooidier ten val komt. Bij ziekte of een aandoening is het ook erop of eronder, de natuur is in onze mensenogen ‘hard’.
Paarden zijn sensitief en voelen een vliegje op hun huid zitten. Toch zijn zij ook zeer flexibel en veerkrachtig. Het is de vraag wat het specifiek met hen doet en nader onderzoek zal daar vroeg of laat antwoorden op kunnen geven. Wij mogen ook betrokken zijn bij een lopend onderzoek van de Aeres Hogeschool. Daar komen uiteindelijk resultaten uit.
Wij zien als opleider in de praktijk dat zowel nature als nurture paardengedrag wordt gestimuleerd door hoe onze paarden leven (locatie specifiek) en welke prestatie dan wel geen prestatie wij van hen verwachten. Wat zij eten, wanneer zij eten, waar zij gehouden worden, wat zij op een dag doen en ook natuurlijk afhankelijk van hun leeftijd en karakter. Vele facetten hebben te maken met waarom zij doen zoals zij doen, evenals bij ons, mensen, maar dan binnen de taal van het paard.
Het paard heeft een eigen veerkrachtige, sensitieve, soms geluidloze taal, de taal van het paard: ‘Epitheton caballus’. Een waanzinnig goed een taal waarbij alles samenkomt, van para-verbale taal tot non-verbale taal, een taal waarbinnen wij onszelf kunnen zijn.
Auteur: Rosa Korteland-van Veen
Foto’s: Nikkie de Kerf